Als KLM stewardess kwam ik in aanraking met veel verschillende mensen en culturen. Ik was gefascineerd door wat de mens bewoog, waarom doet hij/zij dat, wie is hij/zij werkelijk? Het leidde naar een studie stressmanagement die ik naast mijn werk volgde. Na mijn studie gaf ik lezingen en workshops op het gebied van spirituele ontwikkeling.

In die tijd ontdekte ik dat als ik op een podium stond dat ik in een andere bewustzijnstoestand was. Ik noemde het mijn hogere zelf. Er was een flow, totaal geen angst, onzekerheid of een gebrek aan woorden. Of er nu 20 man in de zaal zat of 200. Toen ik na een lezing onderweg naar huis was van Breda naar Amsterdam merkte ik hoe die ervaring langzaamaan verdween en mijn ‘eigen ik’ weer tevoorschijn kwam. Mijn gedachten, en vooral de kritische gedachten over wat ik beter had kunnen doen, etc., werden weer actief.

Ik kan mij herinneren dat het mijn wens was om mijn leven te leven vanuit de staat van bewustzijn die ik tijdens lezingen ervaarde. Niet veel later kwam ik in een tweedehands boekenwinkel een boek tegen van de ‘Ishaya’ Ascension’. Het boek viel zowat uit het schap, ik moest het hebben, maar wist niet waarom. Na het lezen van het boek ging ik naar Engeland om een cursus te volgen in hun meditatietechniek. Dat was 2003. Nu twintig jaar later mediteer ik nog dagelijks met deze techniek. In 2007 werd ik Ishaya monnik en in het najaar van 2007 ging ik voor een half jaar in retraite bij Maharishi Krishnananda in Mexico. Dagelijks mediteerde ik 10 tot 15 uur; dag en nachtritme viel weg en langzaamaan ook de identificatie met mijn mind. Het is alsof je weer de onschuld ervaart die je als kind hebt voordat je van alles leert en ervaart over wat hoort en moet.

In 2008 kwam ik terug naar Nederland en zat ik weer in mijn appartement in Amsterdam. Van een oude haciënda in the middle of nowhere naar het drukke Amsterdam met elke paar minuten de tram en geregeld een brandweer of ambulance die voorbij reed. Best een shock. Ik was gevraagd in Mexico les te geven, maar ik wilde graag terug naar Nederland. Ik wilde niet ergens afgelegen zitten, ik wilde mijn ervaring delen midden in de drukte van een stad. Maar daarvoor moest ik eerst zelf ervaren dat die staat van bewustzijn ook ervaren kon worden terwijl ik weer mijn werk ging doen in de lucht, mijn internet haperde, mijn verwarming kapot ging, er ingebroken werd in het appartement boven mij en de sirenes dagelijks door de straat loeiden.

Het lukte. Ik begon mijn ervaring en inzichten te delen, gaf lezingen in Amsterdam en kwam in verschillende media. Ik heb de Ishaya’ Ascension teaching succesvol opgezet in Nederland en heb meer dan 13 jaar deze meditatievorm onderwezen en lezingen gegeven over bewustzijn en het doel van de mens op aarde.

Na 13 jaar heb ik mijn leraar en de internationale organisatie waar ik mee verbonden was, verlaten. Practice what you preach is mijn leefregel. Helaas merkte ik dat de organisatie te groot werd en dit niet meer zo belangrijk was. Het ego ontwaakte in de organisatie. Het is niet mijn eerste ervaring met een spirituele organisatie waarbij het spiritueel ego de overhand krijgt.

Ik ben mijn leraar enorm dankbaar, ik had iemand nodig die mij liet zien hoe ik uit de matrix van mijn mind kon komen. Maar ik zie ook hoe in een spirituele groep of organisatie een soort groepsdenken kan ontstaan, waardoor het individuele denken of intuïtie ondergeschikt wordt.

Ik heb, nadat ik bij mijn leraar weggegaan ben tijd nodig gehad om te ontdekken wat de concepten zijn die ik aangenomen had als lid van de organisatie. Hoewel ik nu weg ben bij mijn leraar en de organisatie, ben ik nog steeds een monnik. Een monnik is namelijk iemand die zijn/haar leven (bij de Ishaya monniken is nooit onderscheidt gemaakt tussen man/vrouw, iedereen is monnik) wijdt aan bewustzijnsgroei en het helpen van anderen daarmee. Precies zoals de Dalai Lama het eens verwoordde toen een journalist hem de vraag stelde wat monnik zijn inhoudt.

 

Ik mediteer dagelijks en ontdek telkens de magie van bewustzijn. Niet alleen doordat ik meer liefde, plezier en innerlijke vrede ervaar, of dat ik moeiteloos mijn rust kan bewaren in stressvolle situaties, maar ook omdat een verruimd bewustzijn zo’n vrij gevoel geeft. Niet meer verbonden zijn met het ego. Niet meer steeds vastzitten in gedachten, in drama, in de dualiteit. Maar puur zijn. De realiteit ervaren precies zoals zij is, niet zoals ik vind dat het is.

In het begin voelde ik een enorme drang om dit met iedereen te delen. Nu is die drang weg. Mijn liefde voor het moment is groot en ik deel mijn ervaring van mijn bewustzijn graag, maar ik zie wel wat er op mijn pad komt, wat meant to be is. Het leven ontvouwt zich evengoed en daar vertrouw ik moeiteloos op.